yeni tanıştığım bir frenk, Tanrı'ya inanıp inanmadığımı
sordu.
inanmadığımı söyledim.
oysa ben inanıyorum, dedi.
olabilir, dedim.
ama ben, sizin inanmadığınız Tanrı'ya inanıyorum, dedi.
zavallı düş yoksunu!
--------------------------------------------------------------------------------------
hadi yoksa ben bu dünyada boş yere uğraşıyorum, ama ya varsa? diyen hocefendilerden birinin muhabbetine benzemiş.
edgü'ün dediklerinden bağımsız, yazarken aklıma geldi.
inanmayanların, "siz neye inanırsanız inanın, bizi rahat bırakın, sadece medeni insanlar gibi özgürlüklere saygılı olmanızı bekliyoruz" derken sözlerinde çok doğru olduklarını biliyorum. ama özlerinde, yani toplumda çoğunluğa kavuştuklarında gerçekten iananan insanların haklarına saygı göstereceklerinden şüpheliyim.
zaten tarihte gördük öyle adil olmadıklarını, diyeceksin.. ama çevremde, benim gibi samimi insanların da ateist iktidarın gestapoları olabileceklerini hayal ettim, çok uzak gelmedi.
şimdi bile yok mu, ateist, deist insanlarda bi nebze de olsa yukardan bakma? yukardan bakma hali, ne kadar masumca başlarsa başlasın, gücü eline geçirdiğinde "diğerlerini, cahilleri adam etme"ye girişmez mi hemen?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder